دیروز داشتم دنبال یه نوحه فارسی که قبلا تو تلوزیون شنیده بودم، میگشتم مال یه پیرمرد روحانی بود.. تا گفتم یه پیرمرد روحانی ننم فهمیدو گفت کوثریو میگی؟

منم وقتی سرچ زدم فهمیدم خودشه.. بعدش گفت که بابا سالارم عاشق صدای این پیرمرد بود و همیشه وقتی از تلوزیون پخش میشد صداشو بلند میکرد و با شوق گوش میداد

یهو یادم افتاد که هنوزم که هنوز حسرت به دلم که چرا موقعایی که میرفتم روستامون و میموندم، صداشو وقتی یاسین میخوند ضبط نکردم.. قاری نبود ولی همیشه یاسین رو اینقد قشنگ میخوند که آدم دلش میخواست فقط بشینه پشت در اتاقش و به صداش گوش بده.. رنگ صداش شبیه صدای استاد شهریار بود یه صدای گرم و خسته ای داشت.. هر وقت صدای استاد شهریارو میشنوم یادش میفتم

هییی زندگی.. واقعا نباید اونموقعا تنبلی میکردم، تنبلی که نه یجورایی دلم نمیخواست با این نیت که قراره بعدها وقتی نیست به صداش گوش بدم ضبط نکردم و با خودم قهر میکردم و میگفتم این چه کاریه و چه فکر زشتیه! 

بعد رفتنش خیلی چیزا برام فرق کرد

حتی چند وقت پیش دیگه این افکار به قول گفتنی نفوس بد رو گذاشتم کنار و از بابام خواستم هر وقت شعر میخونه یا زمزمه میکنه صداشو ضبط کنم..

بیشتر از قبل با خونواده عکس میگیرم و خیلیاشو چاپ میکنم.. هر وقت ننه تلنازم میاد باهاش عکس میگیرم.. بیشتر باهاشون وقت میگدرونم.. کمتر به دل میگیرم.. بیشتر بغلشون میکنم..

وایی قلبم باتی که باهاش کار میکردم نمیدونستم دارم پلن آزمایشی یه ماهشو استفاده میکنم الان همه زحمتام به باد رفتههههههههه گریه دارم

چرا دلار گرونههههه چرا پول ندارمممممممممممممممممممممم تف به این زندگی

یعنی هر چیز عتیقه ای موردعلاقه منه نمیدونم چه خصلتیه که من دارم..

اینارو از پینترست پیدا کردم خیلی نازن مخصوصا تمبرای قدیمی کره ای ژاپنیTT

نقشه های جهانو هم که نگم براتون خیلیییییی خوشگلن

باید یکم بزرگتر چاپ میکردم که قشنگتر دیده شن ولی خوب اولش بود بعدیارو بزرگتر میزارم

بازم راه سازگاری رو در پیش میگیرم تا ببینم چی میشه!

همیشه همین بوده زیاد اصرار به خواسته ام نمیکنم، یاد گرفتم یبار که رد شدم دیگه مزاحم کسی نشم حتی اگه حق با من باشه.

از مزخرفترین اخلاقای توی فضای مجازی که تازگیا ترند شده بین کاربرا، دیر سین کردنه!

دیدن دیگه بهونه مشغله کاری جواب نیس دیگه رو کردن به این جمله که الان حال ندارم و نمیخوام جوابی بدم که بعدا ناراحت بشین برای همین سین نمیکنم!

به کسایی که واقعا کار دارن کاری ندارم چون این آدما صداقتشون رو وقتی میان و آنلاین میشن و صحبت میکنن، میشه دید..

کسایی که سعی میکنن خودشونو مشغول نشون بدن بمحض اینکه دیدن آنلاین شدی، زرتی آف میشن و از برنامه که ای 24/25 ساعتی توش علافن خارج میشن که مثلا من مشغولم!

طرف 24 ساعته تو چنلای مختلفش زر میزنه به ما که میرسه هفته ای یبار سین میکنه.. آخه یکی نیس بگه خودت سر حرفو باز میکنی که چت کنی بعد آف میشی که خاص بودنتو نشون بدی:/

بعضی از این دیر سین کنام که حس افتخار به شماره پیامای نخونده شدشون دارن و حس میکنن با نشون دادن این نوتیفای نخونده ارزشمند و کمیاب دیده میشن.. باور نمیکنین ولی الان دیگه ملت به شماره نوتیفای نخوندشون افتخار میکنن!

حال هیچی نیست نمیدونم از گرماس یا باز حس پوچی که گهگاه راهشو گم میکنه، اومده سراغم

نه دوست دارم دراز بکشم همش نه حال دارم پاشم.. پنکه دیگه دستو پاهامو سر کرده..

اتاقم(اتاق کارمه بهش میگم کارگاه) یجورایی زیر شیراونیه و بالاس، کولرم نمیشه فعلا روشن کرد و با پنکه هم نمیتونم تو اون گرمای بالا دووم بیارم از صبح تا شب از اینور خونه به اونور خونه در حال مهاجرتم

یکی از قشنگترین لحظات زندگیم وقتایی که بابام موهامو میبافه..

اصلا بخاطر همینه که دلم نمیخواد دیگه موهامو پسرونه بزنم!

با اینکه خیلی دوستدارم موی کوتاهو..

ᅠ

چند وقتی شده که طراحی نکردم اینقد که سرم با چت جی پی تی و کد و ادیت گرمه!

یه ایده ای تو سرمه میدونم هرچند کمم باشه ولی استقبال میشه ازش ولی هی عقب میندازم.. هی میخوام بکنم.. اونیکی میگه نکن نکن! کلا هر وقت میخوام یه کار جدید شروع کنم این بکن نکنای گوشه ذهنم میرینن به ایده و اعتماد به نفسم..

ولی نه جدا دیگه میخوام یذره یذره شروع کنم آلاها توکل..

حتی ینفرم استقبال کنه پیشو میگیرم.. جدا میگم!